زیبایی و جذابیت صورت همیشه دغدغه اکثر افراد جامعه بوده است. انسان همیشه به دنبال راهی برای افزایش زیبایی و کاهش نواقص صورت و بدن خود بوده است و برای دستیابی به این هدف در طول تاریخ راههای زیادی ابداع شده که بعضی از آنها نتیجه بخش بوده و بعضی منسوخ شده اند.
در جراحی پروتز صورت همان طور که از نام آن پیداست، در قسمت‌هایی از صورت بسته‌هایی حاوی موارد سیلیکونی در زیر پوست قرار داده می‌شود تا ظاهر مطلوب مورد نظر برای چهره حاصل آید. نکته‌ای که باید در پروتز صورت مورد توجه قرار داد، لزوم طراحی مناسب چهره‌ی مورد نظر پیش از انجام عمل و تسلط پزشک جراح بر اصول زیبایی‌شناسی صورت است.
انواع پروتز صورت
برای پروتز صورت می‌توان از مواد مختلفی استفاده نمود. پروتز سیلیکونی به دلایلی از جمله اقتصادی بودن و سهولت کار با آن استفاده‌های زیادی داشته‌اند. البته معایبی نیز در استفاده از این مواد وجود داشته که ممکن است باعث جذب مواد سمی توسط بدن شود. مثلا در مواردی که این مواد سیلیکونی در مجاورت استخوان‌ها قرار می‌گیرند ممکن است جذب این اندام گردند که مشکلاتی را برای فرد پدید خواهد آورد.
همچنین غشای ایجاد شده توسط بدن ، که در اطراف این پروتزها ایجاد می شود دارای مقاومت کافی نیست و قادر به جلوگیری از جابه جایی پروتز نمی باشد.
نوع دیگر پروتز صورت مورد استفاده، پروتز مدپور است که نسبت به پروتزهای سیلیکونی دارای صلبیت (یا سفتی) بیشتری هستند. مزیت این پروتز آن است که توسط استخوان‌ها جذب نخواهند شد. این مواد به علت دارا بود تخلخل سازگاری بیشتری با فیزیولوژی انسانی دارند و احتمال جا به جایی آن کم است. تنها مسأله‌ای که ممکن است در آینده چالش‌زا باشد دشواری در خارج نمودن این گونه پروتز از محل کاشت آن است.
البته نوع دیگری از پروتز صورت لاغر به نام پروتز گورتکس نیز وجود دارد. این پروتز مانند مدپور متخلخل بوده و موجب تسری رشد بافت به درون خود می‌گردد. اما در مقایسه با پروتز مدپور صلبیت کم‌تری دارد. این پروتز برای ثابت نگه داشته شدن به محل نصب پیچ، و یا بخیه می‌گردد.
نواحی مناسب برای پروتز صورت
جز مواد مصرفی، پروتز صورت را می‌توان با کمک معیارهای دیگری نیز تفکیک و مورد بررسی قرار داد. از جمله این رویکردها، بررسی پروتز با توجه به ناحیه‌ی مورد جراحی است. ناگفته پیداست که پروتز در نواحی مختلفی امکان الصاق دارد. از مهم‌ترین نواحی مورد توجه بیماران و پزشکان، باید به نواحی گونه، چانه و فک اشاره کرد.
- در پروتز گونه و چانه برای تغییر و افزایش اندازه و برجستگی این اندام ، با برش از داخل دهان در داخل لب پایین و یا از پوست زیر چانه فضایی برای قرارگیری پروتز در جلوی استخوان ناحیه چانه ایجاد می‌گردد. پس از نصب پروتز و اطمینان از مناسب بودن وضعیت آن از نظر قرینگی و سایر معیارها، پروتز یاد شده ثابت گردیده و روی زخم پوشانده می‌شود. اگر برش ایجاد شده داخل دهان باشد، می‌توان از بخیه های قابل جذب استفاده نمود. در مواردی که برش روی پوست انجام شده بخیه‌ها در کمتر از یک هفته برداشته خواهند شد. در انتهای عمل پروتز صورت در ناحیه چانه برای تعدیل عوارض پس از عمل و ناراحتی بیمار و همچنین کمک به تثبیت پروتز در محل، ناحیه با چسب و برای چند روز پوشیده می‌شود.
- پروتز صورت برای اصلاح زاویه‌ی فک است، دو برش در داخل دهان و در طرفین لب پایین فضای مورد نیاز برای قرار گیری پروتز ایجاد گشته که پس از نصب، این پروتز صورت هم با پیچ به ناحیه مورد نظر پیوند داده می‌شود. در این مورد و مورد پیشین ممکن است برخی از جراحان تصمیم به باند کشی محل‌های جراحی تا چندین روز پس از عمل بگیرند.
کلام آخر
این عمل از جمله اعمالی است که در بیشتر موارد نیاز به تجدید یا اصلاح ندارد و انجام چنین کاری نیز بسیار دشوار می‌تواند باشد. به همین علت باید در انتخاب جراح مورد اطمینان خود نهایت دقت را به عمل بیاورید، زیرا باید با نتایج حاصل شده از این جراحی تا مدتی طولانی زندگی کنید.
مطلب مفید و جذابی بود ممنونم